Wederom weinig bruinvissen bij oversteek naar Harwich
Op de overtocht met de Stena Line veerboten van Hoek van Holland naar Harwich zijn het afgelopen weekend, 19-20 oktober, drie bruinvissen waargenomen. Daarmee lijkt het jaar 2019 een daling te gaan tonen van het totaal aantal bruinvissen. Dit in vergelijking met de voorgaande jaren. In 2018 werden over het hele jaar nog 497 bruinvissen waargenomen en in 2017 360 bruinvissen. Nu staat de teller na 9 maanden (april is uitgevallen) op 134 bruinvissen. Het is echter veel te vroeg om conclusies te trekken, maar het is wel opvallend!
Op zaterdag waren de omstandigheden niet helemaal ideaal, (Bft 5), maar dat was wel de dag dat we de drie dieren zagen. Deze drie dieren waren bij elkaar tijdens de waarneming. Op zondag werden er geen bruinvissen of dolfijnen gezien. De omstandigheden waren die dag goed Bft 2- 3 in een veelal contrastrijke omgeving. Ideaal om de donkere vinnen boven het oppervlak uit te zien komen. Daarom werden er wel geregeld zeekoeten en alken op het wateroppervlak gezien en zelfs 3 maal een zeehond (2x een grijze en 1 keer een gewone). En in de lucht zagen we meerdere aalscholvers, grote jagers, jan-van-genten, mantelmeeuwen, drieteenmeeuwen grote zwermen met trekkende spreeuwen en één gele kwikstaart. De prachtige zonsondergang boven Engeland maakte veel goed.
Hieronder de blog van deze trip:
19 – 20 oktober 2019, een tocht met vele primeurs en weinig bruinvissen
Een primeur, voor het eerst met Hoekse lijn naar Stena Line .
Dit weekend was mijn eerste bruinvistelling met de Stena Line van Hoek van Holland naar Harwich. Gelukkig had ik Frank aan mijn zijde als doorgewinterde observeerder. Ons avontuur begon echter al ruim voordat we aan boord gingen. In de trein vertelde Frank vol verwachting en enige scepsis dat wij als eerste Rugvinners ‘de Hoekse lijn’ zouden gebruiken. Deze beruchte metrolijn bleek nu na jaren van uitstel eindelijk operatief te zijn en dat betekende voortaan geen busritten meer om bij de Stena Line te komen. De lijn was zo nieuw dat de vaste borden nog niet aangepast waren. Ik was me totaal niet bewust van deze ontwikkelingen en keek dus ook niet echt op toen de metro zo als gepland aan kwam rijden. Aan Franks reactie merkte ik echter dat dit toch een bijzondere gebeurtenis was. Hij maakte snel een kiekje van de metro om deze vervolgens in de Rugvin Whatsapp groep te posten dat “het dan echt zo ver was”. De reis verliep vervolgens comfortabel en soepel. We werden zo goed als in de terminal van de Stena Line afgezet. Ideaal.
De ondergaande zon boven Engeland (Foto F. Zanderink)
Eenmaal aan boord was ik onder de indruk van de reusachtige schaal van de veerboot “Britannica”. De boot zelf is ruim 240 meter lang (bijna 2,5 voetbalvelden!) en de brug vanwaar we de telling verrichten was dan ook enorm. Vanaf zo’n 32 meter hoogte had je ideaal zicht over zee. Bovendien was het erg comfortabel achter glas. De ruimte was van alle gemakken voorzien, zoals een toilet, koffie en thee. Eerder zeezoogdierentellingen deed ik altijd in de open lucht of achter een klein windscherm. Wat een luxe! Daarbij is het altijd bijzonder om rond te lopen tussen de apparatuur van de kapitein en stuurmannen. Ik kon niet wachten om te beginnen.
Zojuist de eerste 3 bruinvissen gespot
We lieten de haven van Hoek van Holland achter ons. Frank gaf mij nog de laatste uitleg over het invullen van het formulieren en toen ik uit mijn ooghoek spetters zag. “Frank volgens mij zie ik daar wat!”. Vlug keken we naar rechts, en ja hoor drie bruinvissen schoten door het water weg van de ferry. We waren nog geen 15 minuten onderweg. Nou, dat was een hoopgevend begin! Little did I know…
Op zaterdag waren de weersomstandigheden niet slecht, maar ook niet super goed. Er stond behoorlijk wat wind, maar gedurende de dag nam deze wat af en kwam de zon steeds vaker tevoorschijn. Toen we na zo’n vijf uur varen geen enkele bruinvis meer gezien hadden leek het wel mogelijk om even wat foto’s te nemen van de prachtige nieuwe T-shirts gesponsord door het zeilschip ‘Nieuwe Maen’. Deze shirts passen helemaal bij de recente professionalisering van stichting Rugvin. Ik word helemaal blij van het design en de kleur.
Langzaam begon de zon te zakken en was de kust van Engeland duidelijk in zicht. De telling van zaterdag had ons drie bruinvissen opgeleverd. Voor zondag was er beter weer voorspeld met weinig wind, dus na een drankje gingen we vol goede moed ons bed in bij “the Fryatt”.
Bij een windpark op zee was het rustig, qua wind maar ook qua bruinvissen (Foto F. Zanderink)
De volgende dag aan boord van de “Hollandica” begon weer goed. Dit keer telden we binnen een half uur drie zeehonden. Bovendien waren er nauwelijks golven. Elk bemanningslid dat ons zag benoemde dat het “perfect weer was om bruinvissen te spotten”. En dat was ook zo. Maar ja, dan moeten er wel bruinvissen zijn. Na uren turen over de golven en geen bruinvissen kwamen de eerste gebouwen van de Maasvlakte inzicht. “En een goede score?” vroeg de kapitein toen hij op de brug de aankomst bij Hoek van Holland gereed kwam maken. “Nul” antwoordde Frank. “Hoe kan dat nou?!” stelde de kapitein. Tja, dat is een hele goede vraag. Waar zijn de bruinvissen? Frank vertelde dat de score van aantal bruinvissen dit jaar aanzienlijk lager is dan voorgaande jaren. Hadden de observeerders van Stichting Rugvin vorig jaar tot en met oktober ruim 500 individuen geteld, dit jaar waren het er ongeveer 100. Onderweg zagen we een windmolenpark aangelegd worden. Zou onderwatergeluid er iets mee te maken hebben? Voorlopig kan over de oorzaak alleen gespeculeerd worden.
Nathalie met het nieuwe T-shirt aan boord van Britannica (Foto F. Zanderink)
Zoals de slagzin op de T-shirts leest kan je je afvragen: “what’s the porpoise?” van overtochten met weinig of geen bruinvissen. Nou, het is juist heel erg belangrijk om dit soort patronen zichtbaar worden. Daarmee kunnen andere tellingen in perspectief geplaatst worden, onderzoek gestart worden naar verklaringen voor een verschil in bruinvistellingen en uiteindelijk beleid zo nodig aangepast worden. Zo zie je maar hoe belangrijk het werk van stichting Rugvin is, ook wanneer er geen bruinvis te bekennen valt. En ach, we mogen dan slechts drie bruinvissen en drie zeehonden gezien hebben, maar ik had wel mooi mijn vogels kunnen oefenen (vooral de meeuwen zijn een leuke uitdaging) en kunnen genieten van de prachtige kleuren van de Noordzee. Wat mij betreft was het een geslaagde tocht. Graag tot de volgende.
Nathalie.
