Noordzee Stena Line Blog
Stena Line Hoek van Holland – Harwich (19-20 maart 2024)
Na eindelijk weer een de zee te gaan in 2024, werd dit meteen ook wel een opmerkelijk tocht. Onder redlikgeode omstandigheden vertrok ik met Linde met de Stena Britannica vanuit Hoek van holland naar Harwich. Vrij snel zag Linde een eerste bruinvis. Maar daar bleef het bij. Ook qua zeevogels en zeehonden, bleef het beperkt tot geringe aantallen.
Voor de terugweg hoopten we op grotere aantallen. En die kwamen ook enigszins onverwachts, gezien het resultaat van de vorige dag, gelukkig wel.
We zagen direct al na de gang op volle zee enige bruinvissen, halfweg z, en dit herhaalde zich regelmatig. Alleen ongeveer halfweg zagen we gedurende een ruim uur geen enkele vogel of bruinvis. Ook meenden we zeker een kalf en een juveniele bruinvis te hebben waargenomen.
Op het blote oog zagen we bijna de gehele tocht overal windmolens. Ik kon mij niet herinneren tijdens een Stena tocht zoveel, en bijna voortdurend rond mij heen windmolens te zien, Het aantal stijgt enorm.
Frank
Stena Line Hoek van Holland – Harwich (1-2 december): Een zeer rustige survey waar de Noordzee haar bewoners voornamelijk voor zichzelf hield.
Op 1 december vertrok ik al vroeg van huis om naar Hoek van Holland te reizen. Ik mocht voor het eerst als 2e observer mee aan boord van de Stena Line richting Harwich. Ruim op tijd aangekomen had ik tijd om nogmaals het protocol door te lezen. Rond de middag ontmoet ik Ronald, (de eerste observer van de survey), en hij licht mij verder in over de gang van zaken. We checken in en gaan aan boord.
Vanaf de brug zien we van dichtbij hoe de ferry ontmeert en ongeveer 25 minuten later wordt de survey gestart. Binnen het eerste half uur ziet Ronald 2 bruinvissen! Maar….. daar blijft het bij. Op onze heenreis zien we geen bruinvissen of andere walvisachtigen meer. Wel zien we een verscheidenheid aan prachtige vogels; verschillende soorten meeuwen, zeekoeten en gracieuze Jan van Genten. Om de sporadische waarneming van een zeehond die een boei bleek te zijn niet te vergeten. Aan het einde van de middag worden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang waarna na enige tijd de survey wordt beëindigd.
We zijn hoopvol voor de terugreis. Wensen om een verdubbeling van het aantal waarnemingen is niet teveel gevraagd toch!?
De volgende ochtend vertrekken we vanuit onze “inn” richting de haven. Dan is het meteen duidelijk dat het een uitdaging zal worden. Het is mistig. We kunnen het schip bij aankomst in de haven nog net zien liggen. We verlaten Harwich om 9:00 (zonder er iets van te zien…) en starten de survey na ongeveer 20 minuten. Het ziet wit, witter, witst, maar rond 10:30 begint het op te klaren. Het doorkomen van de zon brengt mooie plaatjes van wolkenvlokken die vlak boven het groen-blauwe water hangen met zich mee.
Het is wederom een vogelrijke dag (meeuwen, Jan van Genten en roodkeelduikers). Maar ook vandaag zijn de walvisachtigen alles behalve talrijk. Om 10:45 zie ik iets door het water glijden wat een bruinvis geweest zou kunnen zijn. Helaas betreft het een fractie van een seconde en zie ik het daarna niet nogmaals. Op een verloren stronk hout, maar jammer genoeg ook plastic en papier na, blijft het water leeg. We beëindigen de survey bij binnenkomst in de haven van Hoek van Holland. Die gewenste verdubbeling werd een halvering (op zijn best). Maar het unieke uitzicht vanaf de brug op het strand van Hoek van Holland, dat tjokvol zat met meeuwen, was een prachtige afsluiting van een zeer bijzondere overtocht. Geen data (of een beetje data) is ook data, op naar de volgende survey!
Kirsten
Zaterdag 9 september en zondag 10 september reisden Daniel Beuker en Gina Hazebroek op de Stena line tussen Hoek van Holland en Harwich (VK). Een succesvolle survey met wel 133 bruinvissen!
Op zaterdag 9 september begon de survey vanuit Hoek van Holland om 14.30 uur. De weersomstandigheden zaten mee met een kalme zee en een felle zon. Op sommige plekken was er op afstand mist, dit heeft de telling echter niet belemmerd. Want binnen 10 minuten was het al raak, de eerste bruinvissen werden waargenomen. Met een totaal van 61 bruinvissen was het eerste anderhalf uur een groot succes. Uiteindelijk werd er een groepje van 5 tot 8 zeezoogdieren gespot, met veel wit water leek het net alsof ze sprongen. Mijn eerste gedachten gingen meteen uit naar dolfijnen, na goed kijken bleken het toch bruinvissen te zijn. Naast bruinvissen zijn ook veel vogels waargenomen, zoals de Jan-van-gent, kleine mantelmeeuw, zeekoet, alk en de Noordse stormvogel. En natuurlijk zijn er ook wat grijze en gewone zeehonden gespot. Toen de haven binnen werd binnen gevaren was de survey gestopt met een totaal van 83 bruinvissen! Helaas was er in de haven een dood zeezoogdier waargenomen, hoogstwaarschijnlijk een bruinvis.
De terugreis
Na de succesvolle heenreis reisden Daniel en Gina met volle hoop terug naar Hoek van Holland op 10 september, deze keer op de Stena Line Britannica. ’s Ochtends vroeg om 9.15 uur Engelse tijd begon de survey. De terugreis was iets minder druk, na ongeveer een uur waren er drie bruinvissen gezien. Toen veranderde het ineens, tussen 10.45 en 11:15 uur werden honderden vogels waargenomen. De meest voorkomende waren zeekoeten en alken met ca. 500+ individuen. Daarnaast waren er ook Jan-van-genten, aalscholvers, visdieven en 7 verschillende meeuwensoorten. Vlak daarna werden 11 bruinvissen gezien. Na dit drukke uur werd het weer wat rustiger. Met een verrekijker werd de zee gescand en opeens werd een groep bruinvissen waargenomen. Eerst maar 2 bruinvissen gezien en er kwamen steeds meer naar boven. Ongeveer 1000 meter vanaf de Stena Line zwommen wel 8 bruinvissen! Uiteindelijk was de Nederlandse kust weer inzicht, met minder waarnemingen dan de heenreis was het einde van de survey bijna bereikt. Maar toch waren er nog 27 bruinvissen gezien in het laatste uur, wat uiteindelijk een totaal aantal maakten van 50 bruinvissen op de terugreis.
Zwerfafval
Naast de vele aantallen bruinvissen en vogels was er jammer genoeg ook zwerfafval aanwezig. Wat opviel was houten pallets, heliumballonen, plastic flessen, een melkpak en zelfs een voetbal. Een wat treuriger gedeelte van deze geweldige survey. Dit was mijn eerste survey, ik ben erg dankbaar voor Stichting Rugvin en Stena Line voor deze ervaring, iets wat ik nooit ga vergeten en zeker nog vaker wil doen!
Gina Hazebroek
Buitengaats doken al snel de eerste bruinvissen op. Tot aan de shipping lane tussen het continent en Engeland hielden ze ons flink bezig. Van de een na de andere observatie noteerden we aantallen, de richting waarin ze zwemmen, de gesteldheid van de zee en de wind. Zo noteerden we 94 bruinvissen. Sommigen in kleine groepjes, vaak alleen, veel ruim vooruit, soms vlak voor de boeg waar ze zelfs onder water zwemmend te zien waren. Na het passeren van de shipping lane, waar het erg rustig was, hield het zo’n beetje op. Frappant, en het geeft te denken: is het water aan die kant te troebel? Zit er daar minder vis? Is er sprake van meer verstoring dan aan de andere kant? Heeft het windmolenpark er misschien iets mee te maken? Zo op het eerste gezicht zijn er geen duidelijke verschillen tussen de ene en de andere kant van de lijn, en hebben we dus niet een echt antwoord. Een grote data set van observaties over meerdere jaren is nodig om dit soort vragen duidelijk te kunnen beantwoorden.
We turven de zeevogels die we tegenkomen. Erg weinig zeekoeten en roodkeelduikers, en nog minder Noordse stormvogels. Jan van Genten dobberen vaak op het water en hebben moeite om op deze windstille dag zichzelf in de lucht te houden. Laat staan dat die stormvogels dat kunnen! Een stel zeekoeten rust uit op een pallet. Langgerekte bruinvissen die langdurig aan de oppervlakte drijven blijken vaak grijze zeehonden te zijn. We komen twee relaxte zeehonden tegen die hun gevangen rog en horsmakreel net aan het oppeuzelen zijn als ons gevaarte voorbij stoomt.
Aan elkaar gebonden drijvende jerrycans geeft ons te denken; wie heeft die overboord gezet en gaat iemand ze ergens weer oppikken? Opvallend is het aantal luchtballonnen van feestvierders die in de zee neergestreken zijn en daar ronddobberen. “Jammer dat iemand die niet gewoon aan het touwtje heeft willen vasthouden en in de recycle container heeft opgeruimd.”
De terugweg naar Hoek van Holland is niet anders. Eerst is het erg rustig, zelfs uitermate weinig zeevogels; een paar verdwaalde of laat aankomende boerenzwaluwen boven zee. De tweede helft des te drukker: 114 bruinvissen! Een paar bemanningsleden zoekt stevig mee met hun verrekijkers; een ervaren zeemansoog pikt snel ongewone vormen op die zo nu en dan boven water of op de golven opduiken. Met een totaal van 209 is dit de op één na productiefste survey qua bruinvis observaties sinds Stichting Rugvin die is gaan doen in 2005. Alleen in 2011 zijn er meer geteld, maar dan in de maand april. Maar qua andere walvisachtigen hadden anderen meer geluk dan wij: geen witsnuitdolfijn, geen gewone dolfijn, zelfs niet een verdwaalde bultrug of dwergvinvis, of zelfs maar een klapmuts of walrus. We moeten natuurlijk wat te hopen overhouden voor een volgende survey.
Richting de kust wordt het wat heiig en voegen we ons tussen de containerschepen en andere vrachtschepen die opstomen naar Europoort en havens richting België. Met ongekend gemak draait de Britannica om haar as en meert zachtjes zijwaarts aan met de boeg richting zee, alsof het een klein motorbootje is. 2x 8 uren non-stop turen, turven en noteren zit er op!
Gert
18 – 19 maart 2023 Het gemis van de bruinvis
‘s Ochtends dringt het nog niet volledig tot ons door, maar eenmaal om half 12 aangekomen in Hoek van Holland, begint de gezonde spanning op te komen. De Stena Hollandica, een prachtschip van maar liefst 240 meter lang, wacht Naomi en Nynke op om met de walvismonitoring te starten. De monitoring vindt plaats vanaf de brug van het schip, op verdieping 12, daar waar de kapitein en stuurmannen het schip besturen.
Er wordt goed geluncht; energie moet aanwezig zijn om continue over het water heen te turen, zoekend naar enigszins een teken van leven. Voordat de haven uit het zicht raakt, worden de protocollen besproken. Wat houden we bij? Wanneer doet wie wat? Alle zaken worden uitgepland en er wordt secuur gewerkt. Uren achter elkaar staren we naar en over de zee uit. Hier en daar komt een werknemer een praatje maken en leer je veel over het schip, de bemanning en de vaarprocessen. We komen diverse weersomstandigheden tegen op de heenweg. Van regen tot zonnestralen en van strakblauw tot grijs van de wolken; we maken het allemaal mee. Er is kort één rugvin gespot door Nynke, Naomi haar éérste waarneming laat nog op zich wachten.
In Harwich is de wandelroute naar de hotel-pub combinatie zo voorbij. Onder het genot van een Guinness biertje wordt de Engelse cultuur geabsorbeerd en genieten we na van de boottocht.
De terugreis start vroeger; we checken weer in om acht uur in de ochtend. Wederom staan we tussen de bemanning, dit maal spreken ze Engels op de Stena Brittannica. Door de dag heen worden er twee verschillende zeehonden gespot; de gewone zeehond en de grijze zeehond. De gewone zeehond kwam dichtbij de boeg en was niet schuw! Twee bruinvissen zijn gespot door Nynke en de kapitein. Op de valreep, tijdens de aankomst bij de Nieuwe waterweg spotten we een groep van maar liefst 6 bruinvissen! Dit wordt vrolijk gevierd door ons beide. Wat een einde!
In totaal zijn er over het hele weekend 9 bruinvissen gespot. Normaliter zien we er veel meer in maart. Het gemis van de bruinvis wordt besproken aan boord. Waar zijn de bruinvissen? We hopen op hogere aantallen in april…
Naomi de Rooij
16 – 17 december 2022
Een lange reis
Na een reis van circa 4 uur vanuit onze woonplaatsen, toevallig beide in de provincie Groningen, komen we ondanks plotselinge treinuitval dan wel verkeersopstoppingen en omleidingen en onafhankelijk van elkaar toch op de afgesproken tijd aan in de vertrekhal van de Stena Line. Als nieuweling/ pensionado krijg ik een korte spoedcursus rugvinwaarnemen, vervolgens gaan we aan boord van de Britannica die met 241 meter lengte naar verluid het grootste vracht- en passagiersschip van Europa is. Het waarnemen doen we, zo genereus aangeboden door Stena Line, vanaf de brug die door voorgangers al in zoveel superlatieven is beschreven, want het uitzicht vanuit deze 32 m brede ‘besturingszaal’ op de 12de etage en pal aan de voorkant van het schip is inderdaad magnifiek.
De weersomstandigheden zijn:
goed: droog, helder, half bewolkt, lichte bries, weinig deining en golfslag, met hier en daar kleine schuimkoppen, de temperatuur ligt rond het vriespunt. Hoewel we bij uitvaren van de haven al wel vogels zien, voornamelijk meeuwen, eist het rugvin spotten al direct alle aandacht op. En dat valt nog niet mee. Met een gangetje van zo’n 33 km per uur, of wel bijna 10 meter per seconde, gaat het allemaal vrij snel, en mijn aanname om aan mijn kant van het schip een strook van pakweg 500 meter te kunnen bestrijken moet ik al gauw omlaag bijstellen: vanaf 30 meter hoogte kijk ik toch vooral schuin/voor het schip, en hoe ver dat is is door gebrek aan referentiepunten ook moeilijk te bepalen.
Zo tuur ik al scannend een uur of 3 naar langs rollende golven, totdat op deze 7-uur durende overtocht het te donker wordt. Een rugvin zie ik helaas niet, maar enigszins tot mijn opluchting ziet ervaren Nynke ook niets. Wel praten we over mogelijke waarnemer-effecten (een ervarene ziet meer dan een beginner nietwaar), populatieschattingen (bruinvis) en wat er mogelijk meer te destilleren valt uit de al 17 jaar durende reeks van Rugvin waarnemingen.
Na overnachting in de op loopafstand van Harwich haven gelegen pub-met-kamers stappen we de volgende morgen aan boord van het identieke zusterschip Hollandica. Het weer is nog iets gunstiger dan de dag ervoor, met minder wind en vlakker water. De eerste uren zien we niets maar nabij een groot offshore windmolenpark ontwaar ik plots vlak voor het schip iets wat op een snel onderduikende rugvin lijkt. Even later ziet Nynke, en toegesneld ik ook, een paar bruinvissen, en daarna zij nog een. Dat blijkt gelijk ook de uiteindelijke score voor de hele reis te zijn, die tezamen minder dan 10 seconden heeft geduurd: aanzienlijk minder dus dan die van Xantha en Kora tijdens voorgaand survey op dit traject in november. Zeehonden zagen wij niet en de veel zeldzamere walvissen al helemaal niet. Opvallend, schepen waren er in overvloed: tankers en ander vrachtvervoer, maar geen enkel vissersschip op beide dagen. En positief: ook geen noemenswaardig drijvend afval.
Wandert Benthem
12 – 13 november 2022
Een dwergvinvis en nog veel meer moois!
Op zaterdag 12 november stapten wij, Kora en Xantha, aan boord van de Stena Line Britannica. Met een heuse ‘contractor’ badge en toegangscodes gingen we richting de brug. Tjee, wat een prachtig uitzicht heb je vanaf daar! In de ‘messroom´ verdiepten we ons in het protocol en rond 14:15 uur gingen de trossen los richting Harwich. Verrekijker, vogelgids, de telformulieren en de tablet lagen paraat zodat we die waar nodig in konden zetten. Of eigenlijk, de verrekijker gebruik je al vanaf minuut één want er is ontzettend veel te zien. In het eerste half uur zagen we vooral mantelmeeuwen, dook er een grijze zeehond op, zagen we de eerste alken/zeekoeten en werden we al getrakteerd op drie bruinvissen. Wat verder op zee zagen we jan van genten, wat een sierlijke vogels zijn dat toch. Iets na vijven zwom bruinvis nummer vier voorbij. Gezien het november is wordt het al relatief snel donker dus zo rond half zes werd het turen over zee al wat lastiger. Rond de schemer ontstonden er donkere wolken en kwam er een beetje mist opzetten: een heel mooi en mysterieus gezicht!
Einde van de heenreis
Toen de zee niet meer goed te zien was daalden we af naar dek zeven. Na een paar uurtjes kwamen we aan in Harwich. Even door de paspoortcontrole en toen op naar de Captain Fryatt Guesthouse. Prima nachtje en niet veel later stapten we zondag met veel zin aan boord van Stena Line Hollandica. Vandaag stond er een programma van ruim zeven uur surveilleren op de planning, leuk! Na een kennismaking met een deel van de bemanning vestigden we ons weer aan bakboord en stuurboord. In het eerste stuk zagen we erg veel mantelmeeuwen, wel geteld tien zeehonden en er vloog een groep van zo’n honderd rotganzen over. Wat een fijn begin van de dag!
Na ruim ander half uur varen vloog er opeens een bruin vogeltje voor het schip die héél snel vloog, het leek bijna alsof ie dacht: oeiii, ik moet heellll snel vliegen om het schip bij te houden.. Een vleugelslag van hier tot Tokio. Bladerend in de vogelgids kwam ik erachter dat het hoogstwaarschijnlijk om een stormvogeltje ging. Niet veel later zagen we enorm veel jan van genten, in één shift noteerden we er zestig! Prachtig om te zien hoe mooi ze vliegen en duiken. Tijdens de overtocht werden we regelmatig vergezeld door een groepje spreeuwen. Eén spreeuw daalde nog even neer op het schip (zie foto).
De terugreis
Al turend over zee zagen we rond twaalf uur (Nederlandse tijd) de eerste twee rugvinnen van die dag. Inmiddels was het rond lunchtijd en voeren we vlakbij de windmolenparken waar we vanwege het verbod om te vissen nog wel meer bruinvissen hoopten te zien: tja, wat zullen we doen? Naar de ‘messroom’ waar een lunch klaar staat of blijven we hier? We besloten al vrij snel dat we niets wilden missen dus we haalden later wel onze broodjes uit onze rugzakken tevoorschijn. Binnen een half uur zagen we de volgende zeven bruinvissen. Eerst een groepje van vier bruinvissen die prachtig zichtbaar voor de boeg langs zwommen. Daarna een groepje van minstens drie bruinvissen die druk heen en weer zwommen binnen een klein stukje zee. Hier was ongetwijfeld veel lekkers te vinden, wat een geluk! Toen brak er om kwart voor één echt een bizarre periode aan: Kora en ik zagen ineens voor het schip een lange rug én rugvin omhoog komen! Wow, dat was groot.. zeker geen dolfijn! Vrij snel wisten we dat het om een dwergvinvis ging, EEN DWERGVINVIS: hoe gaaf is dat! We waren helemaal euforisch. Nog voor alle data over de waarneming goed en wel in de tablet was vastgelegd kwamen er op verschillende plekken ook nog meer bruinvissen tevoorschijn.. Binnen twintig minuten na het zien van de dwergvinvis zagen we zeker acht bruinvissen. Wat een waarnemingen! Er vlogen nog twee drieteenmeeuwen voorbij en wat later zagen we nog twee groepen toendrarietganzen over vliegen waarbij ik pas thuis op de foto ontdekte dat er ook nog een brandgans tussen vloog.
Kora en ik konden daarna rustig bijkomen van de adrenaline die door ons lijf gierde want na de stukken rondom de windmolenparken werd het een stuk rustiger qua waarnemingen. Dus: tijd voor thee en lunch. Ruim voordat we de haven naderden telden we nog drie bruinvissen die plotseling in het oog sprongen doordat ze het licht van de avondzon heel mooi reflecteerden. Bij de havenmond van Hoek van Holland was er ook weer genoeg te zien, zo zag je bijvoorbeeld heel mooi de kentering. Al met al twee enorm geslaagde dagen!
Xantha
11-12 oktober 2022
Als observer mee!
Nog maar net vrijwilliger en dan al de mogelijkheid om als observer mee te gaan. Super cool en onwijs veel zin in.
Ik kwam ruim op tijd aan in de haven van Hoek van Holland waar Frank al in de vertrekhal zat te wachten. Bij de receptie op de Brittanica hebben we ons aangemeld. Het schijnt dat de Brittanica 250 meter lang is, de langste ferry ter wereld. Haar zusje, de Hollandica, is 6 cm korter. Ik denk dat de Britten dit zo hebben geregeld 🙂 Grappig is dat alles en iedereen hier brits is. Qua passagiers is het erg rustig aan boord en in de vertrekhal. Geen Schiphol taferelen.
We drinken eerst nog een kop koffie in de mess voordat we de brug opgaan. De Engelse crew is super vriendelijk en geïnteresseerd. Ze herkennen Frank nog van zijn eerdere surveys. We installeren ons, Frank stuurboord, ik bakboord. Mijn tablet werkt niet helemaal mee, maar dat mag de pret niet drukken. Heel snel spot ik mijn eerste bruinvis. Wel bijzonder dat je van 30 meter hoog die kleine dieren toch goed kan spotten. Nu hadden we ook veel geluk met het weer. Weinig wind, praktisch geen golven en onbewolkt. Maar qua bruinvissen bleef het aan mijn kant rustig. Gelukkig spotte Frank er nog wel 4. Verder hebben we veel vogels en een paar zeehonden gespot.
Captain Fryatt
Gegeten aan boord en daarna naar het Captain Fryatt guesthouse gelopen. Een echt dorpscafé met de mogelijkheid om te slapen. We hebben hier nog geprobeerd om op mijn tablet de GPS locatie te activeren, maar helaas is dat niet gelukt.
De terugreis
De volgende ochtend met positieve energie naar de Hollandica gelopen. Hier alles weer in het Nederlands. Ook deze crew was super vriendelijk en behulpzaam. De weer condities waren bijna gelijk aan die van gisteren. Weinig wind, iets meer golfslag en bewolking, maar nog steeds droog. Helaas op de hele terugreis geen enkele bruinvis gezien. Wel veel afval en vogels. Misschien dat ik daar wat meer oog voor had bij gebrek aan bruinvissen. Frank en ik hadden in ieder geval weinig hoop meer dat we nog iets zouden spotten. Maar de aanhouder wint. In de laatste 30 minuten was het geluk aan onze kant en zag ik toch nog 2 bruinvissen met elkaar aan het zwemmen. Als klap op de vuurpijl zag Frank daarna er ook nog 1. Dit was een hele mooie afsluiting van een mooie trip. Ik ga graag nog een keer mee.
Saskia
2 – 3 mei 2022
Weer op zee
Maandag 2 mei 2022,was het, na een lange afwezigheid in de COVID periode, eindelijk weer tijd om onze tassen in te pakken met verrekijkers en observatieformulieren! Op naar Hoek van Holland, om mee te varen met de Stena Line schepen en bruinvissen te spotten.
Op het moment van uitvaren is het weer nog beter dan de voorspellingen. Eerst staat er een klein beetje wind, maar al snel kijken we uit over een spiegelgladde zee. Na het uitvaren ziet Marije de eerste bruinvis. Fijn, het kon wel eens een goede score worden vandaag!
Voorjaar, gladde zee en al zo snel al een eerste bruinvis. Al snel volgt een tweede bruinvis, een derde, vierde. De hoogste aantallen bruinvissen scoren we in het middelste deel van de Noordzee. Soms zwemmen de bruinvissen alleen, soms in groepjes van twee of drie dieren.
Binnen een paar uur staat de score op 28 bruinvissen! Na de bruinvisdrukte in het middelste deel van de Noordzee stoppen de waarnemingen. De laatste uren zien we geen bruinvissen meer. We komen nog wel een aantal zeehonden tegen. Met deze spiegelgladde zee zien we goed het afval dat in zee drijft. Dit afval noteren we op ons `afval-observatieformulier´. Gedurende de hele reis zien we met regelmaat diverse meeuwensoorten, sternen, alken en zeekoeten en een enkele jan-van-genten.
Tevreden en enthousiast over de waarnemingen varen we de haren van Harwich binnen. We praten nog na over de app die we sinds kort gebruiken om waarnemingen direct digitaal in te voeren op tablets. Vandaag hebben we nog beide gedaan. Het gebruik van de app ging goed vandaag, dus morgen schakelen we helemaal over naar digitaal noteren. Handig en snel! Dat komt goed van pas bij zoveel waarnemingen. We hebben alle tijd nodig om over zee uit te kijken naar de volgende waarneming.
De vaartocht terug
We overnachten in Harwich en zijn de volgende ochtend weer vroeg aan boord. Vandaag varen we mee met de Stena Hollandica. Onze verwachtingen voor vandaag zijn hoog na zo’n mooi resultaat gisteren. Er is wel iets meer wind, maar niet meer dan 2 á 3 Bft. Prima omstandigheden om bruinvissen te spotten. Helaas zien we weinig. Het blijft deze dag bij twee keer een vluchtige observatie van één dier. Ook in het middelste deel van de Noordzee waar we gisteren zoveel dieren zagen (we varen wel iets zuidelijker vandaag), zien we vandaag niks. Vastbesloten om toch nog meer dieren te spotten blijven we fanatiek doorkijken tot in de haven van Hoek van Holland, maar helaas.. we zien ze vandaag niet meer.
Terugkijkend verbazen we ons over het verschil in aantallen tussen de twee dagen. Het maakt ons nieuwsgierig naar de resultaten van de komende surveys deze zomer. Gelukkig gaan er in juni weer Rugvin observers mee…
Nynke Osinga en Marije Siemensma