Aardige score voor januari
23 en 24 januari 2013
23 en 24 januari was het weer zo ver. Vol goede moed vertrokken we richting Hoek van Holland voor de maandelijkse Stena Line telling. Op het schip aangekomen aten we eerst nog snel wat in het truckerscafé en toen op naar de brug. Iets voor de geplande afvaarttijd werden de trossen al losgegooid en vertrokken we richting Harwich. Zodra we voorbij de strekdammen varen vallen ons de enorme hoeveelheden zeehonden op die voor het strand heen en weer zwemmen. Het zijn er wel tientallen. Waarschijnlijk dieren uit de Waddenzee die daar door het ijs niet meer konden komen. Voorbij de strekdammen zien we ook de eerste Jan van Gent voorbijvliegen.
Het is vervolgens even wachten, maar na een uurtje spot Ilse drie bruinvissen die door het water spurten. Maar dan wordt het langzaam donker en terwijl de zon naar de horizon toekruipt schijnt hij fel op het water en in ons gezicht. Dit maakt het spotten een stuk lastiger. Tijdens de wintermaanden maakt de snelle donkerte en de zon voor het schip het spotten een stuk lastiger. Rond vijf uur ’s middags wordt het te donker om nog te kunnen waarnemen en begeven wij ons naar de lounge van het schip.
’s Avonds bij aankomst in de haven van Harwich staan we op de brug om te kijken naar het afmeren van het schip. Dit is altijd weer een bijzonder moment waarop het uiterste gevergd wordt van de kapitein en zijn bemanning. Ook deze keer ‘parkeren’ ze het schip weer tot op de centimeter nauwkeurig op zijn plek. Na de bemanning bedankt te hebben voor hun gastvrijheid vertrekken we richting hotel en gaan we snel daarna door naar de plaatselijke pub. Altijd weer een fijn moment om in Engeland een echte pint te pakken.
De volgende ochtend is het weer vroeg uit de veren voor de terugtocht. Aan boord gekomen heet de kapitein en zijn bemanning ons welkom. Het lijkt erop alsof de wind gedurende de nacht iets is toegenomen. En als we wegvaren en de volle zee op draaien zien we de schuimkoppen op het water staan. Niet al te best voor spotten, maar we geven onszelf goede hoop. En die blijkt niet voor niets te zijn. Al vrij snel ontwaren wij een bruinvis, en nog een, en dan ontdekt de bemanning er weer eentje. Het is bijzonder om in dit eerste gedeelte van de reis al zoveel dieren te zien. Normaal gesproken zien we die pas in dieper water.
Ook vele roodkeelduikers vliegen voorbij en zelfs een donkere fase Noordse Stormvogel. De Noordse Stormvogel die we normaal gesproken zien is wit van onderen en grijs van boven. Deze is helemaal grijs. Donkere fase stormvogels komen zo nu en dan in de winter vanuit het Noordpoolgebied naar zuidelijkere wateren.
Gedurende de terugreis naar Hoek van Holland spotten we nog enkele bruinvissen. Totdat we een grote vin zien. Hij snijdt langzaam door het water heen. Meer als een haai dan een bruinvis. Een forse, donkere rugvin ook. Dit moet een dolfijn zijn. Maar welke? Nadat hij onder is gegaan zoeken we overal om hem weer terug te zien, maar tevergeefs. Daarmee kunnen we deze dolfijn niet meer op soort brengen. Bijzonder is het wel.
Terwijl we langs de tweede Maasvlakte varen spotten we de laatste bruinvis van vandaag. Rustig zwemmend in een vlakke zee. Een mooie afsluiting van de trip waarin we 11 bruinvissen en 1 dolfijn hebben genoteerd. Een aardige score voor januari.
Geschreven door: Wouter Jan Strietman
