De laatste telling van het jaar
27 -28 december 2018
Audrey aan het spotten (Foto WJ Strietman)
Ik heb de afgelopen jaren veel verhalen gehoord over de bruinvistellingen aan boord van de Stena Line, maar ik was nog niet mee geweest. Nu was het dan eindelijk mijn beurt om mee te gaan met Wouter Jan voor de maandelijkse bruinvistelling van december. Vanwege het weer en de aangepaste vaartijden rond de feestdagen hadden we de telling al een paar keer moeten uitstellen. Donderdag 27 en vrijdag 28 december waren de laatste dagen waarop wij konden en de weersvoorspelling goed was (windkracht 3-4).
Ik ging ervan uit dat we deze reis waarschijnlijk niet zo veel bruinvissen zouden zien. De aantallen zijn meestal laag in december en de dagen zijn kort waardoor de kans om iets te zien ook kleiner is. Met niet al te hoge verwachtingen begonnen we met observeren. We waren nog geen 5 minuten uitgevaren en, ja hoor, ik had de eerste bruinvis al gespot!
Bruinvis vanaf de Stena Line (Foto WJ Strietman)
Onderweg werd de zee zelfs nog rustiger dan voorspeld en het zicht was perfect. We konden kilometers ver kijken over een kalme zee, prachtig. Zo konden we veel meer zien. En er was ook wat te zien! Om de circa 5 minuten werd er één of meerdere bruinvis(sen) waargenomen. Tussen de waarneming zaten ook opvallend veel moeder en kalf paartjes.
Plotseling hoorde ik Wouter Jan roepen: ‘Kom snel!’. In de verte dacht hij een groep dolfijnen te zien zwemmen; ze leken volgens hem een stuk groter dan de bruinvissen die we eerder gespot waren. Ik ging meekijken en zag ze ook al snel met de verrekijker. Dit waren zeker geen bruinvissen maar aan hun grootte en type rugvin te zien waarschijnlijk een groepje witsnuitdolfijnen. Helaas was het tegenlicht dus we konden het niet met zekerheid zeggen welke dolfijnensoort het was. Met deze drie dolfijnen erbij hadden we binnen 2 ½ uur maar liefst 43 zeezoogdieren gespot. Daarna werd het al snel donker en moesten we stoppen met tellen. Voordat we naar beneden gingen genoten we nog even van een prachtige zonsondergang.
Zonsondergang boven Engeland (foto WJ Strietman)
In Harwich verbleven we in de Alma Inn. Deze oude pub/hotel bestaat al sinds 1854; wat een sfeervolle plek om te verblijven. Uiteraard moesten we ook nog even een pint in de pub drinken. Het feestje ging beneden nog even door maar wij moesten toch echt gaan slapen zodat we de volgende dag fris en fruitig weer konden gaan tellen.
De volgende dag gingen we met de Stena Hollandica terug. Het was precies hetzelfde type boot als de heenreis, maar de sfeer was toch anders; iets informeler dan op de Engelse Stena Britannica. De windvoorspelling was gunstig maar het was wel grijzer. Het zicht was daardoor iets minder dan op de heenweg.
De Britannica tijdens het aanmeren (Foto WJ Strietman)
Vol enthousiasme ging ik weer zitten met m’n verrekijker. Maar op de terugweg waren het aantal waarnemingen toch een stuk minder. Op een gegeven moment hadden we twee uur lang intensief getuurd maar geen bruinvis gezien. Op deze manier was het waarnemen toch wel iets taaier dan ik had verwacht. Desalniettemin genoot ik wel van de reis en zagen we veel verschillende vogels onderweg. Dichterbij de kust zagen we voornamelijk (roodkeel)duikers voorbijvliegen en verder op zee maakte de roodkeelduikers plaats voor jan van genten, zeekoeten, diverse meeuwen en ook twee grote jagers.
Op de terugreis hadden we 13 bruinvissen gespot. In totaal waren het er dus 53 bruinvissen en 3 waarschijnlijk witsnuitdolfijnen. Niet slecht voor een eerste keer in december!
Audrey van Mastrigt
