Een goed vooruitzicht
Een stille haven, een tikje bewolkt en een goede temperatuur. Afgelopen vrijdag, 18 juli, gaf niet alleen de lucht, maar ook windfinder de belofte van een gladde zee en genereuze zon. En dus bruinvissen. Daar gingen we van uit. De boot, het Zeevarken die in reparatie was geweest, was weer gefikst; hoog tijd om het water op te gaan. En er ook “in” bleek later…
Het vertrek
Nadat we bij het havenkantoor waren geweest om ons aan te melden liepen Maxime en ik naar het Zeevarken. Drijvend tussen een enorme hoeveelheid kwallen in verschillende soorten en van diverse maten, lag het stil op ons te wachten voor een nieuw avontuur op zee. Omdat de motor nog in het water lag (!), zijn we eerst begonnen met deze te ontdoen van zeewier. Toen onze Vlaamse Natacha arriveerde met de brandstof – zij noemt dat “naft” – zagen we dat er een en ander was veranderd aan het besturingssysteem. Uiteraard (duh!) niets schokkends wat wij niet aan zouden kunnen. Na een algehele check, voeren we op het gemakje de haven van Kats uit.
Eenmaal buiten de haven, legden we de boot stil om te kijken of we al bruinvissen konden spotten en om gezamenlijk onze koers te bepalen. We besloten naar het noordwesten te varen. Heel in de verte (oostelijke richting) zagen we een bruinvis. We besloten die met rust te laten en voeren via het midden van de Zeelandbrug naar Colijnsplaat, om vervolgens richting Neetje Jans te gaan. Al die tijd geen bruinvissen. Nergens. En het was al bijna twaalf uur. We hoopten heel hard op minstens toch nog ergens eentje. Maar daarvan in de plaats zagen we nog meer kleurige kwallen en een aantal nieuwgierige zeehonden.
In de middag
De zee was zo glad als een spiegel en het uitzicht was wijds. Langzaam haalde het getijde ons in. Krabben schoven voorbij, zeewier bewoog loom onder ons en miljoenen sliertjes die bewijs leveren van bodemleven zagen we terwijl we naar de bodem tuurde. Voor de zekerheid haalde we de motor maar naar boven en roeiden een stukje om geen schade te maken. Ook sprongen we kort het water in zodat de boot minder diepgang had. Even later zetten we de motor weer in place en tuften we op het gemakje weer verder.
We voeren op het kraakheldere water een sportvisser voorbij die net een 80 centimeter grote haai naar boven haalde. Het dier werd snel na het bewonderen door de twee mannen weer teruggezet. Terwijl we het afval van een andere vissersboot voorbijvoeren – we wilden dit meenemen maar het afval, dat bestond uit een krant met afgedankt aas, viel uit elkaar bij onze mislukte poging – zagen we eindelijk twee bruinvissen. Nog te ver voor foto’s. Er naartoe varen met de lage capaciteit van onze motor was ook geen optie.
Moeder met kalf
We voeren naar hotspot Burghsluis en hielden daar stil. En jawel! Daar zagen we ze! In volle glorie. Dat waar je bruinvis-hart harder van gaat kloppen: een bruinvisvrouwtje was mama geworden! Het moederdier (L051) zwom samen met haar prachtige jonge kalfje rustig voor het strandje. Mensen op de kant die het ook zagen, genoten van het zicht. En moeder en kalf waren daar niet alleen in het water, naast de menselijke zwemmers, onwetend van het zo nabije natuurtafereel, spotten we nog meer bruinvissen. Er vond zelfs een paarpoging plaats waar we een bruinvis in een flits tegen een loggende bruinvis omhoog zagen schieten. Parende bruinvissen, een kalm zwemmende moeder met kalf, in de verte nog twee bruinvissen, zwemmende en zonnebadende mensen, zeehonden… en wij in ons bootje; ieder deed z’n ding in rust en kalmte. Zo onverstoord dicht bij elkaar. Een prachtige harmonie.
Alleen onze eigen flitsende poging om de perfecte foto te maken van het kalfje, mislukte totaal. Jammer. We besloten te lunchen. Na de lunch, maakten we nog een sanitaire stop in Burghsluis en een gezellig praatje met de havenmeester. Dit leerde ons dat we de hele tijd omringd waren door bruinvissen. Althans, zo zag het er dus uit vanuit het hoogste punt in de haven. Heel cool. Al was het super warm.
We besloten nog even een kijkje te nemen bij Zierikzee. De motor trok het nu beter; blijkbaar had ie een aanloopje nodig. Van een halve dag dat wel, maar oke. Relax! Ook onderweg en ter plekke zagen we een aantal bruinvissen. Onze eigen Natacha besloot ook even voor bruinvis te spelen: onderweg naar Kats nam zij nog even snel een verfrissende duik. In totaal zagen we zestien bruinvissen. Ja. ZESTIEN! Dat is een hoop aan formulieren invullen maar het zo ontzettend waard! Met een big smile namen we afscheid en beloofden we binnenkort weer te gaan zodra zon, zee en zeevarken het toelaten. Dan gaan we wat andere plekken opzoeken in onze queeste naar de bruinvis…
Met zeewaardige groetjes,
Natacha, Maxime & Nic
