02
nov
2021
Sommige walvissoorten zwemmen vanuit de diepzee, na een duik, weer terug naar het wateroppervlak. Hierdoor brengen zij een stroom van voedingsstoffen, zoals stikstof en ijzer, naar de oppervlakte van de zee. Dit proces noemen we de walvispomp, the whale pump. (J. Roman and J. McCarthy). Door deze voedingsstoffen kan plantaardig plankton beter groeien en de fotosynthese laten werken. (Vin & Facts) |
De zeeën van onze planeet recyclen zichzelf voortdurend. Regens van dood organisch materiaal dwarrelen naar de zeebodem. Veel dieren; vissen en zoöplankton scheiden hun uitwerpselen uit vol stikstof (N) fosfor (P) en ijzer (Fe) uit in diep water terwijl ze hun regelmatige op-en-neer migratie door de waterkolom uitvoeren. Dit is een neerwaartse “pomp” van voedingsstoffen. Walvissen en andere zeezoogdieren brengen veel van de nutriënten tijdens hun opwaartse beweging weer richting wateroppervlakte . Ook scheiden zij aan het oppervlakte hun uitwerpselen uit (J. Roman en J. McCarthy).
De uitwerpselen, de walvispoep, van potvissen bevatten veelal 10.000.000 keer de hoeveelheid Fe (ijzer) ten opzichte van het zeewater waarin ze zwemmen. Dit ijzer is cruciaal voor de fotosynthese van fytoplankton ofwel de mondiale zuurstofproductie en CO2-absorptie. Hiermee draagt de walvispomp ook bij aan de reductie van klimaatverandering. Zie ook https://rugvin.nl/walvissen-als-ecologische-ingenieurs/
Het totale duikgedrag en het mixen daarbij van de diverse zeewaterlagen, van alle walvissen, is naar schatting groter dan dit effect door zeestromingen stormen en getijde.