2- 4 mei 2023 De eerste monitoringstrip in 2023 met MS Romantica
Het vertrek
Bij aankomst aan boord van de Romantika werden Nynke en ik weer hartelijk verwelkomd door de crew van het schip en vanaf 15:30 zochten we vanaf de brug naar zeezoogdieren. De kalme zee had kleine golven met heel wat witte kopjes. Vlot na vertrek kwamen we ruim dertig gewone zeehonden tegen op de drooggevallen waddenzeebodem. Tegen vijven zagen we op een drooggevallen geulrand iets van dertig of meer zeehonden in kleine groepjes liggen.
Aan de horizon zagen we eilanden en daarvoor een lange rij wachtende schepen. De loods vertrok van de Romantika en vlot daarna nam Nynke 2 bruinvissen voor de boeg waar en daarna nog 1 bruinvis die ook dicht langs het schip voorbij zwom.
We kwamen onderweg ook Jan van Genten, meeuwen, zeekoeten, alken en noordse stormvogels tegen, de meesten in de lucht, een enkeling op het water. De zon scheen en de lucht was blauw met hier en daar wat wolken. De wind was intussen toegenomen naar 4-5 en dat maakte het ontdekken van eventuele rugvinnen wat moeilijker. We voeren langs windmolenparken op zee en kwamen een paar keer wat afval tegen: boeien en een jerrycan. Toen de zon onder was gegaan en het donker werd verlieten we de brug. We zaten met een drankje nog wat na te praten over de trip en vertrokken daarna naar onze hutten.
De tweede dag
Net voor zonsopgang kwamen we de brug weer op en vervolgden onze speurtocht naar zeezoogdieren. Jurjen, één van de stuurmannen op de brug ontdekte dicht voor het schip nog een dolfijnenrugvin maar het was niet duidelijk genoeg om te bepalen welke soort er even opdook. We hoopten bij het Skagerak nog wat meer dieren tegen te komen maar dat gebeurde helaas niet. Zelfs bij de groep vissersboten waren geen vogels en zeezoogdieren te bekennen. De zee werd steeds gladder naarmate we dichter bij de Noorse kust kwamen. Vlak voordat we aanmeerden in de haven van Kristiansand zagen we een drieteenmeeuw, een kraai en acht zwanen en wat eiders. De bemanning vertelde dat ze dit jaar alleen dolfijnen hadden gezien als de zee spiegelglad was, dit was in de maand april maar één dag zo geweest.
Na een mooi wandelingetje en een picknick in zonneschijn bij een paar meertjes in Kristiansand gingen we weer aan boord. We vertrokken 15:30 en het was een kalme zee en het was ook erg rustig op het water. We kwamen slechts een enkel schip tegen. We zagen weer de eerdergenoemde vogels maar nu ook een paar keer een grote jager en kregen ook een keert een kleine jager in beeld. Verder nauwelijks vogels onderweg gezien en ook geen rugvinnen gespot. ’s Avonds een groep van 13 vissersboten tegengekomen. Het was onwerkelijk dat er ook dit keer geen dieren bij die vaartuigen in de buurt waren. Na zonsondergang verlieten we de brug.
De derde en laatste dag
Om 5.44 was de zon op en zagen we stern, meeuw, grote en kleinste jager en vermeden we visboeien (die wil je niet in de schroef). We kwamen de Bayern tegen, een schip van de Duitse Marine 14 km vanaf Helgoland. De loods kwam weer aan boord en we vervolgden onze weg naar Cuxhaven. Ondertussen zagen we aalscholver, dwergmeeuw en grote mantelmeeuw en een zilvermeeuw plus 34 gewone zeehonden tegen. We vonden het ondanks dat we niet veel dieren tegenkwamen wel erg leuk te merken dat de bemanning op het schip interesse toonde voor onze activiteiten vanaf de Romantika maar ook op andere routes met andere schepen. We werden deze reis door heel wat mensen gevraagd naar onze waarnemingen en hoorden ook van ze wat zij zoal tegenkwamen onderweg. En voor sommigen mensen werkzaam aan boord was het een verrassing dat het mogelijk is om onderweg ook walvissen tegen te komen in de wateren waar de Romantika vaart. We hadden om de beurt onze laatste maaltijd in de mess en na aanmeren in Cuxhaven namen we afscheid van de bemanning. Ze waren allemaal erg belangstellend geweest en de meesten verwachten dat we op een trip met gladde zee wat later dit jaar meer walvissen en andere dieren zullen ontdekken dan dat op deze trip het geval was. Dat hopen wij ook!
Ina Becker
De vierde trip met de MS Romantika, 13 – 15 oktober 2022
Hoogtepunt op de heenreis was de waarneming van Nynke in de luwte van eilandjes voor het vasteland van Noorwegen. Ze zag met behulp van haar verrekijker twee bruinvissen! Die zwommen op ongeveer 800 meter van de MS Romantika. Urenlang gezocht en uiteindelijk op vrijdagmorgen, vlak voor de eindbestemming, is het gelukt om deze dieren te zien.
Sinds het vertrek per veerboot MS Romantika uit de Eemshaven op donderdagmiddag 13 oktober 2022 zochten Nynke Osinga en Ina Becker naar rugvinnen. Het was erg rustig op zee. In de Waddenzee werd twee keer een grijze zeehond gezien en vloog een groepje eidereenden langs het schip, maar verder bleef het onderweg bij het waarnemen van enkele vogels in de verte. ’s Nachts waren de knipperende rode lichten van de windmolens op zee langs de westkust van Denemarken lange tijd in beeld.
Op de brug van de MS Romantika was de bemanning van de Holland Norway Lines gastvrij en behulpzaam net als vele andere medewerkers op het schip. Bijna iedereen informeerde belangstellend naar de waarnemingen en ook naar de observaties die voorheen gedaan werden op deze route. Ook was er belangstelling voor waarnemingen op de andere routes waar medewerkers van Stichting Rugvin speuren naar walvissen. En de bemanning vertelde ook wat zij zoal onderweg zien. Er waren bemanningsleden die er in waren geslaagd om orka’s die ze onderweg tegenkwamen ook nog op video vast te leggen. Deze video’s werden met Nynke gedeeld. Iedereen vond het deze tocht niet eenvoudig om in deze tijd van het jaar en met de kleine golfjes een bruinvis of een ander zeezoogdier te bespeuren.
Vrijdagochtend werd sinds het daglicht terug was weer uitgekeken naar zeezoogdieren. De MS Romantika voer intussen op het Skagerrak. Het was een mooie ochtend. Er was bewolking, her en der wat blauw en fraaie zonnestralen schenen op het land in zicht en op de zee. Er kwamen echter alleen maar vogels in het vizier. Met name Noordse stormvogels, Jan van Genten, zwanen, zeekoet, papegaaiduikers, een kraai, wat meeuwen en een aalscholver werden gezien. De vraag was waar de walvissen in dit seizoen zouden zijn… En toen, niet ver van de haven van Kristiansand, werden er toch nog twee bruinvissen waargenomen! Het was erg leuk om zo de heenreis te besluiten en even te gaan passagieren in Kristiansand.
Tijdens de terugreis van Kristiansand naar Eemshaven werden geen zeezoogdieren waargenomen. Het bleef bij zeevogels, veel Noordse stormvogels op het water en dicht bij het schip scherend. En regelmatig een of twee Jan van Genten opstijgend van het water of vlot en op ooghoogte langs vliegend. Het werd een rustige overtocht. De zon scheen, er voer af en toe een schip voorbij, zelfs een onderzeeër dook op. Na drie uur turen werd het alweer donker.
De derde trip met de MS Romantika, 24 – 26 september 2022: Weinig walvisachtigen gezien!
Na een eerdere datumverplaatsing gaan we nu aan boord van de derde walvismonitoringtrip met Holland Norway Lines naar Kristiansand en terug. We zijn benieuwd of we weer zoveel gaan zien als tijdens de eerste trip (28-30 juli jl.)
Al kortere dagen
We zitten inmiddels in het seizoen van korter wordende dagen en mindere weersverwachtingen. De eerste geplande tocht van ons, observers Selina en Frank, moeten we daarom ook verschuiven, de voorspellingen gaven drie dagen op rij aan met een windkracht van minimaal Bft 7. Gelukkig is er een dikke week later een periode van zeker minimaal twee goede rustige dagen. Het staartje op de terugreis met minder weer, moeten we dan maar even zien.
Selina en ik gaan aan boord en installeren ons op de brug. Er volgt een hartelijke ontvangst met de kapitein en stuurmannen. Enkele stuurmannen weten ons zelfs te vertellen dat ze onlangs ook orka’s hebben gezien! Een tweetal orka’s was zelfs enige tijd langszij te bekijken geweest.
Na het verlaten van Eemshaven komt er even een regenbui voorbij, maar daarna klaart het snel op. Er staat niet veel wind, maar deining is er wel. Na een paar uur begint het aantal zeevogels flink toe te nemen. Honderden Noordse stormvogels vliegen langszij en zitten soms op het water. Ook zien we meerdere jan-van-genten en zeekoeten. En natuurlijk de nodige visdiefjes, kokmeeuwen, zilvermeeuwen en mantelmeeuwen. Ik zie nog een knobbelzwaan boven zee en Selina ziet een breedbekstrandloper achter haar op het dek landen. We zien op deze dag één bruinvis, vlak bij het schip. In de avonduren vermaken we ons aan dek, aan de bar, met een biertje en met de optredende muziekband en het spelletje Kakkerlakkensoep, “slurp”.
Wat zouden het zijn geweest?
Op zondagochtend zitten we precies om 06.59 midden in de ochtendschemering op de brug en net voorbij het punt waar de zee steeds dieper wordt. Nu is het ongeveer 140m diep, maar over een paar uur zal de dieptemeter ca 600 meter aangeven. We zitten gespitst te turen over het water en enige tijd later zie ik een tweetal dolfijnen in de verte uit het water springen. Ik verwacht dat ik ze nogmaals ga zien, maar helaas, het blijft bij deze gelijktijdige sprong. Een kwartiertje later ziet ook Selina een dolfijn sp. uit het water springen, ook redelijk ver weg. En wederom laat deze zich ook niet voor een tweede keer zien. “Wat zouden het zijn geweest?”
Niet veel later ziet Selina, die naast me staat, precies onder en voor ons een viertal bruinvissen voor de boeg naar stuurboordzijde wegzwemmen. Ze laten zich nog een keer zien, maar zijn daarna verdwenen. De rest van de tocht naar Kristiansand worden er geen bijzondere waarnemingen gedaan.
Rond 10.00 uur gaan we van boord. Het is een prachtige dag en met plezier en veel zon maken we wederom een wandeling. Eerst even door het centrum van Kristiansand en daarna via de vesting aan de haven lopen we naar het eiland Odderøya. Op het uiteinde van het eiland genieten we van de wafels die je hier kunt kopen als wel van een prachtig uitzicht. Ook de kaptein, machinist en loods komen we tegen tijdens de wandeling. Aan dieren zien en horen we onder meer bonte kraaien, (vuur?)goudhaantjes en enkele eidereenden op het water beneden ons.
De terugtocht
Rond 14.00 uur zijn we weer aan boord en stipt om 14.45 vertrekt de MS Romantika richting Eemshaven. De lucht betrekt enorm en het wordt al snel donker, niet omdat de zon onder gaat, maar het wolkendek raakt potdicht. Dit maakt het doen van waarnemingen niet makkelijker! Toch varen we vol goede moed nu over de nu toenemende helling in zee. Maar we zien helemaal niets, op een grijze zeehond en de nodige zeevogels na. Selina ziet onder meer een wulp, zee-eenden en grote sternen.
De avond valt in en we verplaatsen ons naar benedendeks. De voorspellingen zijn dat het vannacht hard gaat waaien. De wind neemt inderdaad toe tot Bft. 5 en ook de deining wordt af- en toe fors.
Mede daardoor zien we op het laatste stuk van Noordzee via Waddenzee naar Eemshaven niets aan zeezoogdieren. Het is te vroeg voor conclusies maar stellen ons al wel de vraag welke seizoenspatronen onder andere de dwergvinvissen en dolfijnachtigen hebben. We gaan het wellicht ontdekken de komende jaren!
De tweede trip met de MS Romantika, 11- 13 augustus 2022: Wederom dwergvinvissen!
11 augustus is het zo ver. We stappen voor het eerst aan boord van de Ms Romantika! Als we aan boord stappen in de Eemshaven, zijn we onder de indruk van dit grote schip en de vele passagiers.
We gaan aan boord
Voordat we naar de brug gaan verkennen we het hele schip (inclusief onze prachtige hutten met uitzicht op zee!). Wanneer we bij een lunchzaak broodjes afrekenen bij een Zweedse kassière ontdekken we dat de bemanning niet alleen Nederlands en/of Noors is, maar een mix van allerlei afkomst. Het schip voelt daardoor nog meer als een klein land dat volledig op zichzelf staat en een eigen cultuur heeft. Na de afvaart worden we naar de brug gebracht. Hoewel het een heel ander schip is dan de Stena Line schepen die we gewend zijn, is de brug vrijwel identiek. We voelen ons dan ook direct thuis. We pakken onze tas uit en gaan beide op de uitkijk staan. Het is een prachtige dag om op zee te zijn. Aan land was de hitte aan de oncomfortabele kant, maar op de brug is het heel aangenaam. Er is geen wolkje aan de lucht en de zee is kalm. Het duurt niet lang en dan spot Kora de eerste bruinvis aan bakboord kant. De rest van de avond volgen er nog meer; vrijwel allemaal aan bakboord kant zwemmend in westelijke richting.
Bruinvissen en witsnuitdolfijnen
De zee is niet spiegelglad, maar de golfjes zijn zo rustig en voorspelbaar dat de aanwezigheid van een nog onzichtbare bruinvis twee keer wordt verraden door plotselinge cirkels op het wateroppervlak voordat hun lichaam er doorheen breekt. Dan zwemt er iets voor ons uit dat groter is dan de bruinvissen die we tot zover hebben gezien: de eerste witsnuitdolfijn! Dit is een koudwater dolfijnensoort en we verwachten er meer te zien op deze route. Tegen de avond begint de zee prachtige vormen te vertonen. Donkere vlekken en strepen doorbreken de lichtere delen van het wateroppervlak als het beslag van een enorme marmercake. De zon zakt aan bakboordzijde. Even nadat hij helemaal onder is wordt de zon afgelost door een prachtige volle maan die opkomt aan stuurboordzijde. Een half uur na de prachtige zonsondergang stoppen we. Tevreden met een score van 10 bruinvissen en éénwitsnuitdolfijn. We drinken nog een drankje in één van de vele cafés aan boord. Daarna zoek we onze hut op en zetten we een hele vroege wekker! Terwijl een zee van knipperende windmolens buiten de raampjes van onze hutten voorbijglijdt vallen we in slaap.
Vroeg op
12 augustus om zes uur zijn we weer terug op de brug! De vroege start was een tip van Frank en Selina. Zij hebben in juli namelijk de meeste dieren (inclusief orka´s en dwergvinvissen) gezien in de vroege ochtend van de tweede dag. De zee is prachtig vlak en heeft nog een mooie gloed met ochtendkleuren. Al snel is het raak, we zien meerdere keren bruinvissen en witsnuitdolfijnen! Het is gemakkelijk om te spotten met zo´n mooie zee. Om 7 uur komt er een paar 100 meter voor het schip een groot en donker gestalte langzaam rollend uit het water, gevolgd door een kleine rugvin! De eerste dwergvinvis! Het dier komt drie keer boven en verdwijnt naar het westen. Direct is er een tweede dwergvinvis, deze komt ook drie keer rustig boven en verdwijnt naar het oosten. Wat een prachtig gezicht; deze reuzen die zo vlak voor het schip die zo rustig door het water glijden. We zagen eerder al een aantal passagiers die vroeg op het passagiersdek stonden. Hopelijk hebben zij ook de walvissen gezien! We houden hele ochtend de dieptemeter in de gaten en verbazen ons hoe snel de diepte oploopt. In de laatste uren, in het hele diepe water voor de Noorse kust is het rustig. Het weer is goed, maar er zijn geen waarnemingen meer. Voor we in Kristiansand aanmeren varen we een stukje door een baai met kleine rotsige eilandjes. Het is een heel andere wereld dan die waaruit we gisteren vertrokken en nog veel mooier dan we hadden verwacht. Als het schip zijn plek in de haven heeft bereikt zien we op loopafstand een kerktoren: na achttien uur varen zitten we midden in het centrum van een Noorse stad.
Het duurt een aantal uren voordat het schip weer vertrekt, dit geeft ons de gelegenheid om Kristiansand te verkennen. We wandelen over het schiereiland, net ten oosten van de haven. We klimmen een stuk omhoog en hebben dan een schitterend uitzicht over de haven en de kust van Kristiansand! Wat is het hier mooi!
Eenmaal terug aan boord rusten we een uur uit, want we hebben nog een lange vaartocht terug. Om drie uur zitten we er weer klaar voor. Kora op bakboord, Nynke op stuurboord. Met de tablet voor waarnemingen, de formulieren voor vogels en voor drijvend afval op zee, onze verrekijkers en fototoestellen. De zee is heeft eerst nog wat golfjes, maar wordt in de avond steeds rustiger. We kijken vol verwondering naar de grote aantallen jan-van-genten die we zien, zowel op zee als meevliegend en meeliftend met het schip. We zien nog één keer een groepje witsnuitdolfijnen, maar daar blijft het bij dit eerste deel van de terugreis. We drinken nog een drankje, het blijft een bijzondere overgang van de rust op de brug naar de drukte en gezelligheid binnen in het schip. We gaan vroeg slapen, zodat we energie hebben voor het laatste stukje de volgende ochtend.
Op de ochtend van 13 augustus is een eerste glimp van de opkomende zon al verschenen vlak voordat we de deuren van onze hutten dichttrekken. Om zes uur zitten we weer klaar op de brug. We hopen hetzelfde te zien als op de vertrekdag. We varen immers over hetzelfde stukje zee met vergelijkbare weersomstandigheden. Helaas laten de bruinvissen en ook de witsnuitdolfijnen zich niet meer zien. In de verte komt Eemshaven met zijn velen windmolens al snel dichterbij. De haven lijkt maar klein en we zijn er erg van onder de indruk hoe soepel het enorme schip weer naar zijn aanlegplek wordt gemanoeuvreerd. Als we in de Eemshaven zijn nemen we afscheid van de bemanning en maken de balans op van de waarnemingen: 13 bruinvissen, 10 witsnuitdolfijnen en 2 dwergvinvissen! We zijn tevreden met dit resultaat. Ook zijn we Holland Norway Lines enorm dankbaar voor de kans die ze ons geven om zeezoogdieren te mogen monitoren op dit interessante stukje Noordzee!
Even aan land in Kristiansand
Het duurt een aantal uren voordat het schip weer vertrekt, dit geeft ons de gelegenheid om Kristiansand te verkennen. We wandelen over het schiereiland, net ten oosten van de haven. We klimmen een stuk omhoog en hebben dan een schitterend uitzicht over de haven en de kust van Kristiansand! Wat is het hier mooi!
Eenmaal terug aan boord rusten we een uur uit, want we hebben nog een lange vaartocht terug. Om drie uur zitten we er weer klaar voor. Kora op bakboord, Nynke op stuurboord. Met de tablet voor waarnemingen, de formulieren voor vogels en voor drijvend afval op zee, onze verrekijkers en fototoestellen. De zee is heeft eerst nog wat golfjes, maar wordt in de avond steeds rustiger. We kijken vol verwondering naar de grote aantallen jan-van-genten die we zien, zowel op zee als meevliegend en meeliftend met het schip. We zien nog één keer een groepje witsnuitdolfijnen, maar daar blijft het bij dit eerste deel van de terugreis. We drinken nog een drankje, het blijft een bijzondere overgang van de rust op de brug naar de drukte en gezelligheid binnen in het schip. We gaan vroeg slapen, zodat we energie hebben voor het laatste stukje de volgende ochtend.
De tweede ochtend
Op de ochtend van 13 augustus is een eerste glimp van de opkomende zon al verschenen vlak voordat we de deuren van onze hutten dichttrekken. Om zes uur zitten we weer klaar op de brug. We hopen hetzelfde te zien als op de vertrekdag. We varen immers over hetzelfde stukje zee met vergelijkbare weersomstandigheden. Helaas laten de bruinvissen en ook de witsnuitdolfijnen zich niet meer zien. In de verte komt Eemshaven met zijn velen windmolens al snel dichterbij. De haven lijkt maar klein en we zijn er erg van onder de indruk hoe soepel het enorme schip weer naar zijn aanlegplek wordt gemanoeuvreerd. Als we in de Eemshaven zijn nemen we afscheid van de bemanning en maken de balans op van de waarnemingen: 13 bruinvissen, 10 witsnuitdolfijnen en 2 dwergvinvissen! We zijn tevreden met dit resultaat.
Ook zijn we Holland Norway Lines enorm dankbaar voor de kans die ze ons geven om zeezoogdieren te mogen monitoren op dit interessante stukje Noordzee!
Kora en Nynke
De eerste trip, 28-30 juli 2022 Supertocht met orka’s en walvissen op de MS Romantika
Al dagen kijken Selina van Burken en Frank Zanderink er naar uit: de eerste walvis monitoringstrip met de MS Romantika naar Noorwegen. Het weer, de wind met name, lijkt echter roet in het eten te gaan gooien. Op de geplande dagen waait er een wind van Bft 6-7! Niet echt geschikt voor het spotten van walvissen, dolfijnen en bruinvissen. Gelukkig kunnen we de trip twee dagen verzetten naar een weersvooruitzicht met slechts Bft 1-2 aan windkracht 😊. Super!
Op donderdag 28 juli stappen we elk vol goede moed in op een stationnetje en zien we elkaar in Zwolle. Dan verder met de trein naar Eemshaven en rond 13.00 lopen we het incheckgebouw nabij de veerboot binnen van Holland Norway Lines. Hier ontmoeten we Hanneke met wie we de afspraken hebben gemaakt. Verder lopend richting schip zien we ook Koos lopen, ons eerste HNL contact. Hij wenst ons veel succes.
Op de brug ontmoeten we de kapitein en diverse stuurmannen en matrozen. Ze zijn allemaal oprecht geïnteresseerd en laten ons direct thuis voelen op de brug. Na het uitvaren, komen we langs het Duitse Waddeneiland Borkum, waar we enkele tientallen zeehonden zien liggen. Dan blijft het lange tijd stil met waarnemingen. Er zijn op dit eerste stuk (tot aan zonsondergang) ook niet heel veel zeevogels te bespeuren. Uiteindelijk besluiten we de eerste avond met de waarneming van één bruinvis.
Na het zien van de ondergaande zon boven de Noordzee gaan we naar een van de barretjes aan boord. We zijn we vol vertrouwen in de waarnemingen van de komende ochtend. We drinken een biertje en spelen een spelletje, wederom weet Selina mij te verslaan 
. Allebei hadden we het gevoel dat we de volgende ochtend vroeg moesten opstaan… wie weet kwam dan wel het belangrijkste stuk van de overtocht! Zogezegd zo gedaan, met wat minder uurtjes slaap dan normaal stonden we beiden met goede moed op. Wat zal vandaag ons brengen?
Als we de volgende ochtend vroeg de brug op lopen is het letterlijk direct raak. We zien door het raam, mede ook op aanwijzen van een van de stuurmannen, veel vissen uit het water springen en enkele honderden meters daarachter ook enkele dolfijnen. Welke zijn het? Dat wordt later duidelijk als Selina een paar foto’s uitvergroot en ziet dat het om witsnuitdolfijnen gaat. Tof!! Kort daarop spotten we een dwergvinvis, gevolgd door nog één en nog één. In kort tijdsbestek waren er vijf dwergvinvissen te zien rondom de MS Romantika.
Het werd even rustig met walvisachtigen, maar het viel ons op dat een paar kilometer verderop heel veel zeevogels aanwezig waren. Zoals zeekoeten, jan-van-genten, Noordse stormvogels, stormmeeuwen en tal van andere meeuwen.
Dan plots zien we doflijnachtige dieren loggend aan het wateroppervlak liggen. Ze hangen diep in het water en we zien daarom niet meteen om welke soort het gaat. Na enige tijd draaien ze zich onderwater in de richting van de boot. We schieten meerdere foto’s van die dieren die recht op het schip afkomen. Dan herkennen we de dieren met name aan de twee mannetjes die op hun rug een enorm zwaardvormige rugvin dragen. Wow! Dit hadden we niet durven hopen of dromen: Al meteen op de eerste tocht ORKA’S!! Bij het bestuderen van de foto’s zien we dat het minimaal om twee mannelijke dieren en een vrouwelijk dier gaat.
Dan komen we boven een steeds dieper wordende Noordzee. De dieptemeter stopt zelfs met het weergeven van de diepte. De kaart biedt gelukkig uitsluitsel. Meer dan 600m diep! In het vervolg van de trip zien we geen walvisachtige meer, en ook maar weinig zeevogels.
Inmiddels is Noorwegen in zicht gekomen en zien we uiteindelijk de haven van Kristiansand opdoemen. We stoppen met noteren van de data op onze tablets als we tussen de vuurtorens Grønningen Fyr en Oksøy Fyr doorvaren. Na het afmeren verlaten we voor een paar uur het schip en gaan we aan land. We maken een mooie zonnige wandeling op het eiland Odderøya. Bovenop maken we nog wat foto’s van de MS Romantika en zetten we onszelf ook nog op de foto met het schip op de achtergrond. Het is een mooi eiland, groen, best wel stijl en met lekkere bosbessen en mooie uitzichten over de vele eilandjes in de Kristiansandfjord. We besluiten de wandeling met een heerlijke cappuccino en wafels met ijs en aardbeien.
Terug op het schip nemen we op de brug weer dezelfde posities in; Selina aan bakboord en Frank aan stuurboord. We zien al vrij snel weer de nodige zeevogels, voornamelijk veel zeekoeten in het begin. Dan volgen de jan-van-genten en Noordse stormvogels.
Ook zien we de eerste vluchten van zwarte zee-eenden. We besluiten niet tegelijk te gaan eten en zo de kans op waarnemingen te vergroten. Dat leidt gelukkig tot nog twee dwergvinvissen. Even later ziet Selina op kilometers afstand enkele dolfijnen uit het water springen. We maken foto’ s en dat is maar goed ook, want echt dichtbij zien we de dieren niet. Ondanks een zeer rustige zee en vele blikken over het water, want de stuurmannen kijken nu ook allemaal mee, zien we de dieren niet terug. De determinatieogen van Selina geven uitsluitsel: Tuimelaars. Later zien we nog een groep dolfijnachtigen in de verte springen. Die zijn echt te ver weg voor ogen en camera om te bepalen welke soort we daar zien.
Rond 22.00 uur verlaten we de brug omdat het te donker is geworden. Ook deze avond proosten we op onze prachtige waarnemingen. We drinken een drankje en spelen weer een paar spelletjes. Frank weet nu wel te winnen 😊.
De tweede en laatste ochtend zijn we weer redelijk vroeg op de brug. We zien enkel bruinvissen en wat hierbij opvalt is dat deze steeds heel dicht bij het schip komen. Soms denken we een dier gezien te hebben maar kunnen we dat niet meer bevestigen, omdat het dan alweer onder water is en achter het schip verdwijnt.
Borkum en even later Schiermonnikoog doemen op in de verte. Enige tijd later nemen we afscheid van het schip en haar geweldige en enthousiaste bemanning.
Dankjewel Holland Norway Lines!!
En wij zullen hier nog vaak aan terug denken!
Selina en Frank
