Terug van weggeweest
In deze maffe en onvoorspelbare tijd is het fijn als er zo nu en dan weer een barrière wordt opgeheven en een deel van ons ‘normale’ leven weer op gang kan komen. Sinds juli is Rugvin dan ook weer welkom op de Stena Line. Natuurlijk wel onder Coronaregels en restricties. Toch is het fijn om ons werk op de Noordzee voort te kunnen zetten. Gewapend met onze verrekijker, camera, formulieren en een app in ontwikkeling scheepten Cora en ik in op zoek naar bruinvissen op de Noordzee.
Zaterdag 1 augustus 2020
Het mondkapje en het extra papierwerk zijn snel vergeten wanneer we Hoek van Holland uitvaren. Eindelijk kunnen we weer een keer over de golven uit staren op zoek naar de typerende silhouetten van bruinvissen. Onder andere door corona en de stormachtige maand februari ben ik al lang niet meer op zee geweest. Ook voor Cora is het al een tijdje geleden. We zijn daarom extra gebrand bruinvissen te vinden. Ook testen we voor de tweede maand een waarnemingsapp in ontwikkeling om op termijn de waarnemingen in real-time digitaal in te voeren.
Het weer is iets minder gunstig dan voorspeld. De wind trekt aan tot 20 knopen, ofwel windkracht 5. Gelukkig is het bewolkt, wat het vinden van donkere silhouetten op het water makkelijker zal maken. Toch passeren we de eerste hot spot bij de tweede Maasvlakte zonder waarneming. Op zee verdwijnen de wolken, waardoor de schittering van de zon het zoeken lastiger maakt. Gelukkig is het Cora die na twee uur de eerste waarneming mag noteren. Twee bruinvissen maken zich voor het schip uit de ‘voeten’.
Verstekeling aan boord (E. Schrijver)
Ook qua vogelleven is het erg rustig op zee. Er is zo nu en dan wel een jan-van-gent of noordse stormvogel te zien, alleen niet in de aantallen die ik gewend ben. Ineens scheert er een postduif voorbij. De vogel vliegt een paar rondjes om het schip en verdwijnt uit het zicht. Het gebeurt wel vaker dat postduiven verdwaald raken boven zee en worden aangetrokken door schepen. Dit is nu ook het geval. Ik bemerk dat de duif vlak achter mij is geland en een slok water uit een plas op het dek neemt. Soms sterven duiven door het drinken van zout water. Ik besluit een bekertje water voor de duif neer te zetten. Het dier neemt een slokje en ik hervat het waarnemen. Hopelijk vliegt hij snel weer weg, omdat hij anders over vier uur in de UK aan zal komen en letterlijk nog verder van huis is.
Het duurt twee uur na de eerste waarneming tot er weer bruinvissen worden gezien in een productief uurtje. In drie waarnemingen volgen er zeven dieren. Geen slechte score gezien het weer en het feit dat de zomermaanden doorgaans niet veel bruinvissen worden gezien op deze route. Wat we helaas ook veel zien zijn ballonnen op zee. Ik kan niet begrijpen dat deze vorm van milieuvervuiling nog steeds wordt toegestaan. Vooral in de zomermaanden is het bingo, vanwege (kinder-)feestjes, partijtjes en het feit dat mensen meer buiten zijn.
Een van de vele ballonnen (E. Schrijver)
We spotten dit weekeind 23 ballonnen op het water. Dit lijkt wel mee te vallen, maar als voor het gemak dit aantal simpel wordt doorgetrokken voor het oppervlakte van de hele Noordzee, dan hebben we het over ongeveer 16.500 ballonnen. Dit verontrust mij redelijk. Wanneer we Harwich in varen staat de teller op acht bruinvissen. Een ‘goede’ score voor de tijd van het jaar en uitdagende weersomstandigheden. We hebben alleen geen kalfjes (jonge bruinvissen) gezien, terwijl die er nu toch echt al zouden moeten zijn.
Zondag 2 augustus 2020
De dag begint redelijk spannend. Wanneer we bij de incheck balie aankomen blijkt het schip een uur eerder te vertrekken dan door ons gedacht. Het had niet veel gescheeld of we hadden de boot gemist. Gelukkig zijn we nog net op tijd. Terwijl wij haastig ontbijten aan boord vertrekt het schip al. Gelukkig duurt het nog een minuut of 20 voordat we de rivier Stour uit varen en open zee bereiken.
De weersomstandigheden zijn met windkracht 3-4 beter dan gisteren en we hebben de zon achter ons, wat zorgt voor minder schittering. Het duurt niet lang voordat de eerste bruinvis opduikt in het troebele water. Er volgen er nog drie dit eerste uur. Hierna wordt het qua bruinvissen stil. Erg stil. Ook de zeevogels zijn wederom nauwelijks aanwezig. Wel drijft er zo nu en dan een ballon voorbij en zijn er erg veel sepia-resten te zien op het water. Dit ‘zeeschuim’ is het interne skelet van de zeekat en is ook vaak op het strand te vinden.
Moeder bruinvis met kalf (E. Schrijver)
Drie uur gaan voorbij zonder waarneming, terwijl de wind zakt tot windkracht 2. Gelukkig is het Cora die weer een paar bruinvissen op het lijstje mag zetten. Hierna ben ik weer aan de beurt met de waarneming van het eerste moeder kalf paar van de trip, die midden in het veld van mijn kijker opduiken. Ze komen vanwege het jonge dier vaak boven, waardoor ik een kans heb om ze te fotograferen.
Een grote, dichte groep met maar liefst twee kalven. V.l.n.r. nummer 3 en 6. (E. Schrijver)
We zijn nu duidelijk in een gebied met meer leven beland. Er zijn meer zeevogels te zien en mijn eerste grote jager van het seizoen wordt gespot. Plots zie ik veel commotie in het water voor ons. Bruinvissen! Eerst lijkt het om twee of drie dieren te gaan, maar er blijven maar bruinvissen boven komen. In deze situatie is het lastig om te bepalen om hoeveel dieren het gaat. Ook zie ik dat er kalveren in de groep aanwezig zijn. Gelukkig komt de groep twee keer synchroon boven water voordat ze verdwijnen. Nu kan ik zien dat het om een totaal van zes dieren gaat, waaronder twee kalfjes. Een waarneming die ik nog niet vaak op zee heb gezien. Ook zijn twee dieren van de groep erg licht, waardoor ze onder water goed te volgen zijn.
Kleurvariatie binnen dezelfde soort. (E. Schrijver)
Vol verwachting blijven we spotten. Verdere grote aantallen blijven helaas uit. Nog twee waarnemingen volgen voordat we het eindpunt passeren voor de tweede Maasvlakte.
Een totaal van 24 bruinvissen in een retour reis is een groot aantal voor de maand augustus. Goed om te zien dat de eerste kalfjes van het seizoen ook zijn gearriveerd.
Ernst Schrijver
