Minimale bruinviswaarnemingen tijdens Stena Line trip, toch record!
Afgelopen weekend, 13-14 oktober, zijn weer twee waarnemers van Stichting Rugvin met de Stena Line veerboten van Hoek van Holland naar Harwich gevaren en terug. De weersomstandigheden waren beter dan vooraf voorspeld, toch stokte het aantal waarnemingen slecht bij één bruinvis. Vooraf waren de wind- en golfhoogtevoorspelling nog een beetje aan de sombere kant, maar uiteindelijk waren de omstandigheden veelal optimaal. Geringe golven, goed contrast van het wateroppervlak en prima licht, dus als er een rugvin door het water heen zou breken dan zouden we deze zeker zien. Maar op de heenweg werd geen enkele walvisachtige gespot. Ook zeevogels waren zo goed als afwezig. De terugweg leverde iets meer op, een grizje zeehond en één bruinvis, een uur voor binnenvaren van de Nieuwe Waterweg.
Dat is voor het najaar en 2018 een zeer geringe score. Zeker gezien het grote aantal bruinvissen dat al was waargenomen dit jaar, 403. Met deze bijtelling van één dier komt het totaal voor 2018 op 404 bruinvissen een nieuw absoluut record. Het oude waarnemingsrecord was vastgesteld in 2010, met daar bij één supertocht met maar liefst 316 dieren.Ook op de terugweg zeer weinig zeevogels, slechts eenmaal, vlak voor de Nieuwe Waterweg een groepje vissende jan-van-genten en twee alken.
Hieronder de blog van deze trip:
13 – 14 oktober 2018, G(een) waarneming
Een vaste overnachtingsplek is de Captain Fryatt in Parkeston (Foto T. de Haan)
Na een super leuke cursus op de Oosterschelde waarbij we meerdere bruinvissen hadden gespot was ik reuze enthousiast geworden over de tocht met de Stena Line. Na mij te hebben opgegeven voor een weekend met Frank Zanderink om de bruinvissen in dat betreffende vaargebied in kaart te brengen was ik er helemaal klaar voor, camera, verrekijker, gps ontvanger en diverse kaarten om gegevens op bij te houden. Na een warm ontvangst op de Stena Line was het dan zover, Frank aan bakboord zijde van de boot en ik aan stuurboord zijde. Op 30 meter hoogte een prachtig uitzicht op de Noordzee en zo voeren wij uit. De uren verstreken en het turen in de verrekijker bleef, het zou toch zonde zijn als je net afweek en je daardoor zo een prachtig diertje mist. Nog wat uren verstreken en voor we er erg in hadden was het schemerig aan het worden en niet veel later voeren we de haven in van Harwich. Na een prettige overnachting konden we weer uitgerust verder voor de terugweg, dan zou er toch wel wat aan de horizon verschijnen?
Het team op de brug van de Britannica (Foto T. de Haan)
Na weer een vriendelijke ontvangst van ditmaal de Engelse bemanningslieden van de Stena Line gingen we vol positieve moed verder… Ook dit maal verstreken de uren, we zagen wat jan-van-genten, een enkele Noordse stormvogel en Frank spotte nog een paartje alken wat zich vlak over de zee verplaatste. Ineens hoor ik vanuit bakboord zijde, ‘ja daar is er een’ dus ik ren zo hard ik kan met camera, verrekijker en een dosis enthousiasme naar de andere kant van de boot maar helaas, nadat de bruinvis zich 2 keer had laten zien kwam hij niet meer boven en voeren we verder. Dit maal helaas geen geluk voor mij, de bruinvissen en eventueel andere dolfijn/walvisachtigen lieten zich niet meer zien, na 360 km over zee te hebben getuurd was ik wel enigszins verbaasd.
De Stena Britannica voor de afvaart uit Harwich (Foto T. de Haan)
De volgende keer dat ik weer een zeezoogdier voorbij zie schieten in het water, zal ik er met nog meer waardering naar kijken want ik weet nu ook dat ze zich, al doe je nog zo je best, ze zich echt niet altijd laten zien.
Ondanks de 0 waarnemingen vanuit mijn kant was het een mooie ervaring om met zo een mooie veerboot en onder het goede gezelschap van Frank dit avontuur mee te mogen maken. Op naar de volgende keer en hopelijk hebben we dan wat meer geluk.
Tamara de Haan
