Toch weer een redelijk aantal bruinvissen op volle zee
Tijdens de monitoringstrip van 20-21 april jl zijn door twee waarnemers van Rugvin 20 bruinvissen geteld. Op de heenweg bleef de teller op 9 staan en op de terugweg 11. De omstandigheden waren redelijk (Bft 4) tot zeer goed (Bft 1).
De laatste maanden laat zich een grillig beeld zien van de aantallen bruinvissen die waargenomen worden. Er was in vergelijking met voorgaande jaren niet echt een piek in maart of april. Maar de aantallen zijn wel nog steeds hoog te noemen als we ze vergelijken met de beginjaren van onze trips van 7-8 jaar geleden.
Hieronder de blog van deze trip:
20 en 21 april 2013
Na alle positieve berichten de afgelopen tijd over tig waarnemingen van bruinvissen langs de kust, vertrokken Marret en ik zaterdag 20 april vol goede moed vanuit Hoek van Holland. Zouden wij ook een flink aantal dieren waarnemen? Of zouden we er, net als Frank en Yvonne in maart, met een relatief laag aantal gespotte bruinvissen terugkomen, vergeleken met het aantal waarnemingen aan de kust?
Met windkracht 4 waren de condities bij vertrek redelijk, maar het is altijd even wennen daar boven op de brug. De grootte van bruinvissen is moeilijk in te schatten. Je moet wennen aan de kleur van het water en het patroon van de golven om afwijkingen, die kunnen wijzen op een bruinvis of misschien wel een andere walvisachtige, te kunnen zien. De eerste bruinvis werd al snel gespot… maar niet door ons! Een bemanningslid van Stena Line had beet, maar helaas konden we dit dier volgens het protocol niet mee tellen. We moeten hem namelijk zelf zien! Na een tevergeefs sprintje over de brug in de hoop toch nog een glimp van het dier op te vangen en het commentaar van de bemanning (“Niet meetellen? Nou reken maar dat die zich niet meer laten zien, die zijn beledigd!”) stonden we enigszins balend op onze plek. En dit gebeurde ons een tweede keer… er van uitgaande dat deze man inderdaad een bruinvis had gezien en ons niet in de maling nam. Pijnlijk! Het was dan ook een hele geruststelling toen ik na een half uur op zee de ‘eerste’ twee bruinvissen een paar keer zag opduiken! Jaaa… ik kan het nog! Mijn ogen waren goed ‘afgesteld’ en na een kwartier volgde de volgende bruinvis en twintig minuten later nog twee. En toen zag Marret er twee en vrijwel direct er na nog twee! Het was verder bijzonder stil onderweg; bijna geen ‘verkeer’ en ook wat vogels betreft bleef het rustig.
Tijdens mijn haastige avondmaal zag ik een bruinvis opduiken toen ik door het raampje van de eetzaal naar buiten keek. Enthousiast sprong ik op en het scheelde dan ook niet veel of iemand had het eten uit mijn luchtpijp moeten Heimlich-en! Bij terugkomst op de brug was het water, zoals gewoonlijk in de buurt van de Britse kust, troebel geworden. En net zoals altijd bleven de waarnemingen uit. Om iets over achten voeren we langs het eindpunt. De spullen konden de tas in, de Hollandica werd ‘even’ geparkeerd (wat knap toch) en niet veel later zetten wij voet op Britse bodem. Resultaat: 9 officieel waargenomen bruinvissen, weinig vogels, weinig afval en geen andere bijzonderheden.
Na een kort nachtje in een vreemd bed, dat iets langer had kunnen zijn als ik niet eigenwijs naar het waarnemersdraaiboek maar de eigenaar van de B&B had geluisterd. De Britannica vertrekt sinds een paar maanden op zondag een uurtje later. En na een flinke tijd wachten en de nodige cafeïne/theïne openden we de deur van het ‘wheelhouse’. Het wateroppervlak was nagenoeg vlak ondanks dat de windmeter 286 knopen (WAT?!) aan gaf. Om tien uur Britse tijd gingen de trossen los. Helaas kreeg een vrachtschip toestemming om eerst te vertrekken en dus hebben we een lange tijd achter het containerschip moeten varen. Door de kalme zee (1-2 bft) was de kans iets waar te nemen redelijk groot. Maar met het schip dat zo’n 1500m voor ons voer en de zanderige wolken in zee waren de omstandigheden voor bruinvissen waarschijnlijk niet aantrekkelijk genoeg.
Grote sternen strekken de benen (foto Jennifer Koch)
Drie kwartier na het passeren van de pier zagen we pas de eerste bruinvis. Een kleine twee uur later zagen we tientallen, zo niet honderd Jan van Genten die wijd verspreid op het wateroppervlak zaten of er vlak boven vlogen. Het leek wel alsof ze aan het patrouilleren waren op zoek naar voedsel. Zo af en toe dook er één met enorme snelheid naar beneden en ook de alken lieten zich regelmatig zien. Een goed teken, nu moesten we dan toch wel eindelijk weer wat gaan zien?! En ja, in enkele minuten volgden drie waarnemingen, van elk één bruinvis, die op diverse plaatsen ten opzichte van het schip opdoken. Een uur later volgde een zelfde soort situatie. Twee waarnemingen van één en twee bruinvissen volgden vlak na elkaar en zeven minuten later liet nog één bruinvis zich zien. Drie kwartier later nog één en weer drie kwartier later volgde nummer negentien. Een kwartier voor het passeren van de Nederlands pier bij Hoek van Holland zagen we de laatste bruinvis, die het totaal op twintig dieren bracht.
Een redelijk goede score in vergelijking met het aantal waargenomen bruinvissen tijdens de monitoringstrips van april in voorgaande jaren. Alleen tijdens de monitoringstrip van april in 2010 (zeker 316 dieren) en 2011 (61) zijn er meer bruinvissen geteld. Voor wat betreft de waarnemingen over 2013 varieert het aantal waargenomen dieren met 14 bruinvissen plus één ongedetermineerd dier in januari, 47 bruinvissen in februari en 7 in maart flink. De omstandigheden op zee waren, zeker op zondag, erg goed. Toch zagen we ‘slechts’ 20 dieren. Komt dit omdat de meeste bruinvissen de laatste tijd voornamelijk langs de kust zwemmen? Of geven de waarnemingen vanaf de kust mogelijk een veel positiever beeld van het aantal bruinvissen in de Nederlandse wateren omdat dezelfde dieren vaak dubbel (driemaal, viermaal… ) worden geteld? En met het hoge aantal aangespoelde dode bruinvissen in gedachten, is het misschien toch niet zo goed gesteld met deze dieren als wordt gedacht? Het blijft voorlopig nog even onduidelijk!
Geschreven door: Jennifer Koch
