21 bruinvissen onderweg gespot op Noordzee
Tijdens de Stena Line monitoring tweedaagse, afgelopen weekend 29-30 september, vanaf Hoek van Holland naar Harwich en terug, zijn 21 bruinvissen gespot. De twee observers konden onder goede omstandigheden op zaterdag 11 dieren waarnemen en op zondag werden er nog 10 dieren bij opgeteld. De meeste dieren werden zowel kort na de afvaart vanuit Hoek van Holland als Harwich waargenomen. Dus dicht bij de kust. Met dit aantal van 21 bruinvissen komt het totaal aan waargenomen bruinvissen voor 2018 op een totaal van 403. Dat zijn bijna 45 bruinvissen per monitoringstrip. Naast de bruinvissen werden er ook nog tal van grijze zeehonden waargenomen.
Hieronder de blog van deze trip:
29 en 30 september 2018
Zonsondergang boven Engeland (Foto: S. Dame)
Na een september met een hoop weekenden met te veel wind was het weekend van 29 en 30 september de laatste optie. Maar we hadden geluk! Het was mooi weer en dus konden we dit laatste weekend van september toch gaan varen. Ernst kon zelf helaas niet dit weekend, maar had op het laatste moment Samantha nog kunnen regelen. Ze was pas net een paar dagen terug uit Brazilië, maar een weekendje Engeland kon er nog wel achteraan. Samantha en ik waren allebei nog maar enkele keren mee geweest, maar met de uitleg van Ernst, het protocol en elkaars hulp kwam het helemaal goed.
Ik had de gps om bij elke bruinvis de coördinaten te kunnen opschrijven. We hadden afgesproken dat als Samantha er een zag aan haar kant, ze “bruinvis” zou roepen en ik de coördinaten zou schrijven.
Grijze zeehond (Foto S. Dame)
Niet lang nadat we de “paddenstoel” aan het eind van de pier waar de telling zou starten waren gepasseerd hoorde ik de eerste keer “bruinvis!”. Dat was in elk geval een goed begin. Ook zagen we hier en daar een zeehond. Het eerste uur bleef Samantha roepen. Ik begon toch wel een beetje aan mezelf te twijfelen, want ik zag alleen maar zee en van bruinvissen leek aan mijn kant geen sprake te zijn. Na zo’n anderhalf uur zag ik er gelukkig toch nog twee, maar dat bleken wel de laatste 2 van de dag te zijn.
Het was eind september dus we hebben de zon ook zien ondergaan op de boot. Engeland was al aan de horizon te zien, maar het was te donker om de telling tot het eindpunt af te maken.
We sliepen die nacht in het Fryatt hotel. Het was om een of andere reden een heel druk weekend en we hadden de laatste kamer nog kunnen boeken. Iets wat blijkbaar nieuw was, was dat er nu ook ontbijt bij de overnachting inbegrepen zat. Dus wij stonden om 7 uur ’s ochtends klaar voor het ontbijt. Maar bij de dichte deur stond een vrouw te wachten die blijkbaar haar tweede dag daar werkte en de jongen met de sleutel die was er nog niet. Met niet heel veel beters te doen stonden we er bijna een uur terwijl er langzaam steeds meer andere hotel gasten naar beneden kwamen en de vrouw haar verhaal moest blijven herhalen en duizend maal excuses aanbood.
Bij de Stena line hadden we meer geluk. Toen we aangaven dat we de whale whatchers waren mochten we meteen aan boord en op de boot konden we nog wat ontbijt halen.
Onze Britse kapitein was lekker competitief en was ervan overtuigd dat we er op de Stena Brittanica wel meer zouden moeten kunnen spotten dan de 11 van de dag ervoor op de Stena Hollandica. Ook deze dag begon goed en we zagen vooral aan het begin weer veel bruinvissen. We bleven hangen op 10 en samen met de kapitein hoopten we dat we er voor de Nederlandse kust nog wel wat zouden zien. Maar helaas, waar er gisteren zoveel zaten zagen we nu niks. Ondanks dat gingen we allebei wel met een tevreden gevoel weer naar huis.
Cora Verdijk
