22 Bruinvissen in het afgelopen weekend
Afgelopen weekeinde zijn weer twee waarnemers van Stichting Rugvin met de Stena Hollandica en Britannica meegevaren naar Harwich en terug. Op de zaterdag werden 13 bruinvissen waargenomen bij een wind van Bft 3-5 en op de terugweg nog eens 9, bij een wind van 5-6 Bft. In totaal zijn dus 22 bruinvissen op de hele route gespot. In 2015 zijn dusverre 142 bruinvissen waargenomen en 8 witsnuitdolfijnen
Hieronder de blog van deze trip:
09 en 10 oktober 2015
Voor mijn stage vaak genoeg marine mammal surveys in Wales uitgevoerd, nu ook eens kijken wat het eigen land in petto heeft. Met een verrekijker in de hand, veel zin maar niet al te hoge verwachtingen, wat betreft sightings, vertrokken we vrijdag 9 oktober uit de haven van Hoek van Holland. We waren net begonnen en Ernst spotte het eerste exemplaar al. Niet lang daarna spotte ik het eerste groepje, 3 exemplaren die heel mooi 4 a 5 keer naar boven kwamen. Enige tijd daarna spotte Ernst ook een groepje van 3. De groepen waren duidelijk groter dan normaal, wat natuurlijk het aantal sightings snel liet doortikken. De heenweg leverde daarom ook 13 bruinvissen op.
Mooi weer op de heenweg. Helaas bleef dit niet aan.
Op de heenweg waren er opvallend weinig vogels te bekennen. Wel zag ik halverwege de rit in de verte een wat donkere vogel op het water vliegen. Deze zag ik eerst aan voor een aalscholver door zijn kleur en de manier waarop hij heel laag over het water vloog, maar dit zou toch een vreemde vondst zijn zo ver uit de kust. Nu werd ik nieuwsgierig en vraag voor de zekerheid maar eventjes wat voor vogel het is. Ernst vertelde dan ook heel enthousiast dat dit dus de middelste jager is, die nu door de Noordzee naar het zuiden trekt, maar verder vrij bijzonder is om te zien. Eenmaal dichterbij zag ik dat dit inderdaad een hele andere vogel was en werd hij nog even bewonderd voordat de vogel weer verder ging met zijn reis en uit het zicht verdween.
De middelste jager, een niet een alledaagse verschijning op de Noordzee.
‘s Avonds eenmaal aangekomen in de haven kwamen we er achter dat de “gangway”, die een jaar eerder kapot was gegaan, nog steeds niet was gerepareerd. Alle voetpassagiers moesten dus met een bus van boord worden gehaald, wat voor enige vertraging zorgde. Die nacht verbleven we in Parkestone, waar ik, na een aantal verhalen gehoord te hebben, niet al te veel van verwachtte. Toch bij aankomst, vond ik het verlaten dorpje wel echt wat hebben en genoot daarom enorm van de spookachtige verlaten gebouwen.
Helder weer.
Op de terugweg waren de weersomstandigheden minder maar lieten er wel meer vogels van zich zien. Er waren vooral veel jonge Jan-van-genten van verschillende jaren, waardoor de overgang heel mooi te observeren was. Wel geinig, in Wales heb ik ontelbaar Jan van Genten gezien en alsnog had ik geen flauw benul dat een eerstejaars vogel geheel donkerbruin/zwart van kleur was. Verder waren er ook een paar Grote jagers te bewonderen, die ik al zelf snel begon te herkennen, waar ik stiekem wel een beetje trots op ben want zeg nou zelf vogels zijn niet altijd de makkelijkste te identificeren.
Ook de grote jagers zijn op migratie.
Ondertussen nam de wind steeds meer toe en waren de golven eigenlijk te hoog om ev. bruinvissen goed te kunnen spotten. Het duurde op de terugweg daarom ook tot op driekwart van de route voordat ik mijn eerste en voorlopig de laatste sighting van de tocht heb gezien. Na een lange terugtocht met slechts 8 sightings voeren we de haven in. Hierbij zie ik nog een laatste klots zeewier dat wel heel snel onder het wateroppervlak beweegt, ja hoor, hoppa daar springt nog een laatste bruinvis op de valreep. 9 stuks! Het de aantal sightings die mijn verwachtingen toch overtroffen heb ik heerlijk genoten van de twee daagse tocht. Dat maakte de ervaring waar ik toch al erg naar uit keek nog bijzonderder.
Alicia Hamer
